Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy ile dni przysługuje?

Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy to jedno z kluczowych świadczeń dla osób zatrudnionych na umowę o pracę. Pracownicy często zastanawiają się, ile dni trwa ochrona finansowa podczas choroby i kto odpowiada za wypłatę środków w poszczególnych okresach. Odpowiedź jest jednoznaczna: wynagrodzenie chorobowe przysługuje przez określoną liczbę dni w roku kalendarzowym, w zależności od wieku. Po jego zakończeniu wypłaty przejmuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Poniżej znajdziesz kompletną analizę zasad przyznawania wynagrodzenia i wyliczania kwot za dni niezdolności do pracy.

Okres wypłaty wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy

Wynagrodzenie chorobowe przysługuje pracownikowi przez 33 dni niezdolności do pracy w roku kalendarzowym. W przypadku osób, które ukończyły 50. rok życia, okres ten wynosi 14 dni. Za wypłatę tego świadczenia odpowiedzialny jest pracodawca. Po wyczerpaniu wskazanego limitu, za wypłatę kolejnych świadczeń odpowiada ZUS, który przekazuje zasiłek chorobowy maksymalnie przez 182 dni. W niektórych przypadkach możliwa jest kontynuacja wypłat w formie świadczenia rehabilitacyjnego.

Okres wypłaty wynagrodzenia dotyczy wyłącznie osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Inne formy zatrudnienia mogą nie być objęte tymi zasadami, jeśli nie istnieje obowiązek ubezpieczenia chorobowego.

Wynagrodzenie chorobowe – ile wynosi za jeden dzień?

Podstawą do wyliczenia świadczenia jest przeciętne wynagrodzenie z ostatnich 12 miesięcy, pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości 13,71%. Następnie otrzymaną kwotę dzieli się przez 30, uzyskując wysokość dziennego wynagrodzenia.

Wynagrodzenie za jeden dzień niezdolności do pracy wynosi 1/30 podstawy wymiaru, pomnożone przez 80%. Jeśli niezdolność do pracy jest skutkiem wypadku przy pracy lub innych szczególnych sytuacji, pracownik otrzymuje 100% podstawy. Dzienne kwoty są istotnie wyższe w przypadku wyższych wynagrodzeń. Ustalenie wysokości następuje każdorazowo w odniesieniu do konkretnych zarobków oraz podstawy składek na ubezpieczenie społeczne.

Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego

Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego to przeciętna miesięczna pensja pracownika z ostatniego roku zatrudnienia, pomniejszona o 13,71% składek na ubezpieczenie społeczne. Minimalna podstawa wymiaru świadczenia nie może być niższa niż ustawowe minimalne wynagrodzenie brutto po potrąceniu tych składek. W 2025 roku minimalne wynagrodzenie brutto wynosi 4666 zł, co oznacza minimalną podstawę 4026,30 zł. Dzieląc tę kwotę przez 30, uzyskuje się dzienną podstawę wymiaru 134,21 zł. Wynagrodzenie chorobowe na najniższej krajowej wynosi 80% tej wartości, czyli 107,37 zł dziennie, lub 134,21 zł przy wypłacie 100% w określonych przypadkach.

Im wyższa podstawa wymiaru, tym wyższe wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy. Przykładowo, przy wynagrodzeniu brutto 7000 zł, wynagrodzenie chorobowe wynosi 160,81 zł dziennie w przypadku 80% stawki, a 201,01 zł przy 100%.

Wynagrodzenie chorobowe – jak długo przysługuje i kiedy przejmuje je ZUS?

Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy przysługuje przez maksymalnie 33 dni w roku kalendarzowym, a osobom po 50. roku życia – przez 14 dni. Po tym okresie wypłatę świadczenia przejmuje ZUS w formie zasiłku chorobowego, przyznawanego do 182 dni. W przypadku dłużej trwającej niezdolności do pracy pracownik może mieć prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Wynagrodzenie chorobowe i zasiłek obejmują wszystkie dni wskazane na zwolnieniu lekarskim, również weekendy i dni ustawowo wolne od pracy.

Po przekroczeniu 182 dni pobierania świadczeń okres wypłaty może zostać zakończony lub zmieniony w zależności od oceny uprawnień do dalszych świadczeń.

Zasady obliczania wynagrodzenia i jego elementy składowe

Wyliczenie wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy przebiega według jasno określonych zasad. Pierwszym krokiem jest ustalenie podstawy wymiaru wynagrodzenia poprzez obliczenie średniej pensji z ostatnich 12 miesięcy. Od uzyskanej kwoty odejmuje się 13,71% składek ZUS. Następnie oblicza się stawkę dzienną, dzieląc podstawę przez 30.

Otrzymaną wartość należy pomnożyć przez procent wynagrodzenia – 80% w standardowych przypadkach lub 100% przy wypadkach przy pracy i sytuacjach przewidzianych przepisami. Liczbę wyliczonych dniówek przemnaża się przez całkowitą liczbę dni orzeczonej niezdolności do pracy. Zawsze bierze się pod uwagę także dni ustawowo wolne od pracy oraz weekendy, jeśli są wskazane w zwolnieniu lekarskim.

Wpływ wynagrodzenia minimalnego i innych czynników na wysokość świadczenia

Podstawa wymiaru nie może być niższa niż wynagrodzenie minimalne obowiązujące w danym roku po odliczeniu składek. W 2025 roku to 4026,30 zł przy minimalnej płacy brutto 4666 zł. Dzięki temu najniższe świadczenie chorobowe jest wyższe niż w latach poprzednich. Wysokość wypłacanego wynagrodzenia zależy od przeciętnego wynagrodzenia, wieku pracownika oraz powodów niezdolności do pracy. Im wyższa podstawa wymiaru i liczba dni niezdolności, tym większa kwota wypłacanych świadczeń.

Pracownicy powyżej 50. roku życia mają krótszy okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego przez pracodawcę i szybciej przechodzą na zasiłek z ZUS. Pozostałe osoby pracujące na umowę o pracę mogą korzystać z wynagrodzenia chorobowego do 33 dni w roku kalendarzowym. Po tym czasie świadczenie wypłaca już ZUS, a zasady wyliczania i wysokości pozostają zbliżone.

Podsumowanie – ile dni wynagrodzenia za niezdolność do pracy przysługuje?

Wniosek jest jednoznaczny. Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane jest przez pracodawcę przez pierwsze 33 dni (lub 14 dni po 50. roku życia) w roku kalendarzowym każdemu pracownikowi na umowie o pracę. Po upływie tego okresu odpowiedzialność za wypłatę przechodzi na ZUS, który świadczy zasiłek chorobowy do 182 dni niezdolności do pracy. Wysokość świadczenia zależy od podstawy wymiaru i okoliczności niezdolności do pracy, a liczba dni nalicza się zgodnie z datami wskazanymi na zwolnieniu lekarskim, bez wykluczania dni wolnych i weekendów. Stałe podnoszenie płacy minimalnej wpływa korzystnie na wysokość najniższych wypłacanych świadczeń.