Czy na depresję można iść na rentę?

Czy na depresję można iść na rentę? Krótka odpowiedź: tak, depresja może stanowić podstawę do otrzymania renty z tytułu niezdolności do pracy, jeśli jej nasilenie realnie uniemożliwia pracę zawodową oraz zostanie to potwierdzone odpowiednią dokumentacją i orzeczeniem ZUS^[2][4]. W tym artykule szczegółowo opisujemy, na jakiej podstawie, w jakiej wysokości i przy spełnieniu jakich formalności depresja uprawnia do ubiegania się o rentę.

Depresja jako przyczyna przyznania renty

Depresja jest uznawana za poważną chorobę psychiczną uprawniającą do renty, pod warunkiem że jej objawy są na tyle nasilone, iż powodują niezdolność do pracy^[3]. Odpowiednie przepisy wyróżniają depresję na liście schorzeń psychicznych kwalifikujących do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy^[3].

Podstawą formalną do przyznania renty z tego tytułu jest orzeczenie lekarzy orzeczników lub komisji lekarskiej ZUS, potwierdzające czy choroba w danym przypadku uniemożliwia bądź znacząco ogranicza zdolność do pracy zawodowej^[2][4]. Kluczowe znaczenie ma tu nie tylko sama diagnoza, lecz także ocena tego, jak depresja wpływa na funkcjonowanie zawodowe osoby ubiegającej się o świadczenie.

Proces ubiegania się o rentę z tytułu depresji

Procedura przyznania renty z powodu depresji obejmuje kilka etapów. W pierwszej kolejności osoba dotknięta tą chorobą zbiera pełną dokumentację medyczną – w tym rozpoznanie psychiatryczne oraz szczegółowe opinie lekarzy prowadzących, które wykazują wpływ depresji na funkcjonowanie w pracy^[4]. Następnie składa się wniosek do ZUS o wydanie orzeczenia o niezdolności do pracy.

Kluczową rolę w procesie przyznawania renty pełni komisja lekarska ZUS. Jej zadaniem jest ocena stopnia niezdolności do pracy poprzez analizę dokumentacji oraz bezpośrednie badanie osoby zainteresowanej^[4]. Komisja ta rozstrzyga, czy depresja prowadzi do całkowitej, czy też częściowej niezdolności do pracy oraz na jak długo powinno być ewentualnie przyznane świadczenie.

Aby uzyskać rentę, konieczne jest nie tylko spełnienie przesłanek medycznych, ale też określonych warunków formalnych – takich jak odpowiedni staż ubezpieczeniowy, wiek czy czas powstania niezdolności do pracy (ważne szczególnie przy rencie socjalnej)^[2].

Wysokość renty w przypadku depresji

Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy zależy od stopnia ograniczenia zdolności do pracy. W 2025 roku kwoty te wynoszą dla całkowitej niezdolności do pracy około 1 883,56 zł brutto (ok. 1 714 zł netto) miesięcznie, a dla częściowej niezdolności – około 1 413,43 zł brutto (ok. 1 286 zł netto)^[1][3].

Warto podkreślić, że orzeczenie lekarza ZUS decyduje zarówno o przyznaniu renty, jak i o tym, czy przyznane świadczenie będzie miało charakter czasowy czy stały^[2][4].

Warunki formalne i dokumentacja wymagana przez ZUS

Kluczowe dla przyznania renty z powodu depresji są następujące elementy:

• Odpowiednia, szczegółowa dokumentacja medyczna – diagnoza psychiatryczna, udokumentowane leczenie, historie wizyt lekarskich, potwierdzenie przewlekłości choroby^[4]
• Orzeczenie lekarskie ZUS stwierdzające całkowitą lub częściową niezdolność do pracy^[2][4]
• Spełnienie warunków formalnych (staż ubezpieczeniowy, wiek, data powstania niezdolności)^[2]

Brak kompletnej dokumentacji lub niespełnienie wymogów formalnych skutkuje decyzją odmowną nawet w przypadku poważnej choroby^[4].

Renta a inne formy wsparcia przy depresji

Osoby cierpiące na depresję, które nie spełniają wszystkich kryteriów przyznania renty lub w których przypadku prognozuje się poprawę zdrowia, mogą ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne z ZUS. Jest ono przyznawane na określony czas w celu umożliwienia powrotu do zdrowia i pracy zarobkowej^[4]. Świadczenie rehabilitacyjne różni się od renty tym, że ma charakter czasowy i okresowy, a nie trwały.

Podsumowanie: Czy na depresję można iść na rentę?

Depresja jest oficjalnie uznana za chorobę mogącą stanowić podstawę przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy, jeśli jej przebieg uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, a całość potwierdzona zostanie orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS oraz odpowiednią dokumentacją medyczną^[2][3][4].

Wysokość renty zależy od stopnia niezdolności do pracy i w 2025 roku wynosi od ok. 1 286 zł netto przy częściowej, do ok. 1 714 zł netto przy całkowitej niezdolności^[1][3]. Proces formalny wymaga złożenia wniosku, kompletnej dokumentacji i przejścia badania przez komisję ZUS, gdzie oceniany jest wpływ depresji na funkcjonowanie zawodowe. Dla osób niespełniających kryteriów renty istnieje możliwość otrzymania świadczenia rehabilitacyjnego.

Źródła:

• [1] https://forsal.pl/gospodarka/aktualnosci/artykuly/9859818,renta-zus-2025-choroby-stawki.html
• [2] https://www.medonet.pl/biznes-system-i-zdrowie/trendy-w-ochronie-zdrowia,czy-depresja-daje-prawo-do-otrzymania-renty–przepisy-zus-sa-jednoznaczne,artykul,79243389.html
• [3] https://businessinsider.com.pl/poradnik-finansowy/swiadczenia-2025-komu-przysluguje-1878-zl-miesiecznie-lista-chorob-i-zasady-wyplat/mjt27q0
• [4] https://www.infor.pl/twoje-pieniadze/swiadczenia/7006153,komisjazusdepresjacomowicjakdostacrente2025.html